Knuffelig visje, die Snotolf

De naam doet misschien anders vermoeden maar de snotolf ziet er echt schattig uit. Hij heeft een plomp, hoekig lijf met 7 beenachtige stroken. Een stel leuke oogjes erbij en het is een niet te missen soort in de Nederlandse wateren. Juist ja, in Nederland. Je moet een beetje geluk hebben maar binnenkort zijn ze er weer. Normaal leven ze op grote diepte, tot wel 300 meter, maar als het tijd is om kleine snotolfjes te maken zoeken ze ondiepe wateren op, zoals de Oosterschelde. Ze wachten tot het water 5-8 graden is.

De snotolf heeft een zuignap op zijn buik, dat komt dan goed van pas want in de Oosterschelde kan het flink stromen. De mannetjes gaan in het ondiepe water liggen wachten op een een leuk vrouwtje. Het mannetje ziet er in de paarseizoen prachtig uit, hij is dan mooi rood van kleur. Na het paren dumpt het vrouwtje de eitjes en vertrekt meteen weer. In elke eitje zit een druppeltje olie als voedingsstof. Het is dus de taak van de vader om op de eitjes te letten. Best een klus want ze leggen 100.000 tot 300.000 eitjes!! Na 6 tot 8 weken komen de eitjes uit.

De eitjes worden trouwens ook wel als nepkaviaar verkocht.... zit je dus die lieve schattige snotolf emryo's te eten....eet smakelijk....

Hoeveel eet een nijlpaard?

Een nijlpaard weegt maximaal 3000 kilo dus we kunnen er van uit gaan dat hij ook veel eet. Hij eet zo'n 70 kilo gras, wortels en knollen en waterplanten per dag. Dat is dus ook meteen de reden waarom de boeren in afrika niet bij zijn als er een nijpaard op bezoek komt. Het lekkerste hapje is gras, overdag liggen ze in het water en 's nachts gaan ze het land op op zoek naar lekkere hapjes. Omdat ze 's nachts niet veel kunnen zien maken ze een spoor van poep naar hun eetplek. Een soort kleinduimpje dus, maar in dit geval kunnen we beter spreken van een grootduimpje. 

Overdag moet hij het met waterplanten doen. Ze zijn wel goed gebouwd op het leven in het water: hun ogen en neus zitten boven op hun kop dus ze kunnen bijna helemaal onder water en toch nog ademhalen en ook nog alles zien. Ze zitten in het water omdat ze slecht tegen de zon kunnen. 

Het beroemdste nijlpaard van Amsterdam was altijd Tanja, ze woonde in Artis. Ze is op eerste kerstdag in 2009 overleden. Ze is 49 jaar geworden. Fantastisch beest.

bron

De haring zegt het met scheten

foto: psd

Haringen communiceren door het laten van scheten. Dat blijkt uit onderzoek van Canadese biologen. Ze persen gasbelletjes uit hun anus. Dat geeft een knetterend geluid. Ze doen dit met name 's nachts, als ze elkaar niet goed kunnen zien.

Een gemiddelde haringscheet duurt 2.5 seconden maar er zijn uitschieters gemeten van wel 8 seconden. Stel je voor! Het bleek ook dat er geen relatie was met eten en ze laten meer scheten als er meer andere haringen in de buurt zijn. Nou zijn er scholen haring bekend van wel 1 miljoen haringen, wat een geknetter moet dat opleveren. De scheten die ze laten vallen precies binnen het gehoorbereik van de haring maar de meeste andere dieren kunnen hun scheten niet horen, een babbeltje met een krab zit er dus niet in maar het voordeel is wel dat heerlijk kunnen roddelen over andere beesten zonder dat die hen kunnen horen. Haringen zijn dus fantastische beesten.

Dat was dan weer de blog voor vandaag, ik ga naar de WC, even 'harings' praten.

De snelheid van de cheetah

foto: Navid. Vahdat

We weten dat een cheeta snel is maar hoe snel is een cheetah nou eigenlijk? In volle snelheid is een cheetah net zo snel als een auto op de snelweg. Hij kan dus 100 a 110 kilometer per uur in volle sprint. Hij is volledig op snelheid gebouwd: lange katachtige poten waar hij goed mee kan afzetten, lichte flexibele botten en hij is slank en gespierd gebouwd en gezegend met een groot hart en grote longinhoud. Die enorme snelheid kunnen ze echter maar kort volhouden, na 500 meter is de koek al weer op.

De cheetah gebruikt zijn snelheid om te jagen. Hij sprint achter zijn prooi aan en als hij dichtbij genoeg is laat hij zijn prooi struikelen door met zijn voorpoten een van de achterpoten van zijn prooi weg te tikken. Je ziet dit fenomeen ook wel bij voetballers ;-)) Het sprinten lijkt de cheetah makkelijk af te gaan maar na zo'n sprint is hij toch wel moet. Hij moet vaak 10 minuten wachten om bij te komen voordat hij zijn gevangen prooi kan verorberen.

Helaas is de kans dat je een cheetah in het wild ziet niet groot meer. Het is een bedreigde diersoort. Op deze site meer daarover.

Hoe hard kan een brulaap brullen?

Dat een brulaap hard kan brullen is vast geen geheim. Maar hoe hard kan hij brullen? Het antwoord is 88 decibel gemeten op 5 meter. Bij halvering van de afstand komt er 6 decibel bij. Dus op 2,5 meter is het 94 en op 1,25 meter is het 100 decibel!

Door een speciaal vergroot tongbeen in de hals (werkt als klankkast) kunnen ze zo'n kabaal maken.

Om je een idee te geven hoe hard dat is even het volgende lijstje:
3 dB(A) Gehoordrempel van een gezond menselijk oor.
20 dB(A) Ritselen van een vallend herfstblad.
60 dB(A) Rustige conversatie.
80 dB(A) Spreker die een redelijke zaal toespreekt.
100 dB(A) Voorbij denderende vrachtwagen; Piek nivo in het Concert Gebouw.
120 dB(A) Laag overvliegend straalvliegtuig.
140 dB(A) Pijnlijk luid ervaring.
Bron
Die 100 decibel is dus kneiterhard.

alle vaders verzamelen!

Nog nooit heb je zoveel aanstaande vaders bij elkaar gezien. Met duizenden pinguins staan ze bij elkaar hun ei uit te broeden. Juist ja, de mannen broeden het ei uit. In mei leggen alle vogels een ei keizerspinguin is daarop geen uitzondering. Hier in Nederland is het een lekkere periode om te broeden maar in Antarctische winter met soms wel 60 graden onder 0 is het flink afzien voor de mannen. De vrouwtjes vinden dat ze hun plicht hebben gedaan na het leggen van hun ei en ze vertrekken naar andere oorden waar meer voedsel is. Schat, let jij even op het ei, ik ben even eten halen! Het mannetje legt het ei op zijn voeten om het te beschermen tegen de kou. Zijn hangbuik komt ook mooi van pas, daarmee dekt hij het ei toe. Ze zou toch alleen even eten halen? waar blijft ze toch?

De realiteit is dat het vrouwtje pas na ruim 2 maanden terugkomt als het ei bijna uitkomt. In de tussentijd kan het mannetje nergens heen, hij zou tenslotte op het ei passen en hij kan geen kant op met dat ei op zijn pootjes. Om een beetje warm te blijven gaan de mannetjes dicht bij elkaar staan. Ze drentelen wel een beetje heen en weer zodat niet steeds hetzelfde groepje mannen de pisang is om aan de koude buitenkant van de groep te staan. Nadat het ei is uitgekomen is het de beurt voor het mannetje om even eten te halen, je zou denken dat die boos zijn en ook minstens 2 maanden wegblijven maar nee, ze vullen hun reserves aan (ze zijn tijdens het broeden 50% van hun lichaamsgewicht kwijtgeraakt) en gaan daarna meteen weer terug naar moeder de vrouw.

In de film march of the penguins willen ze ons laten geloven dat pinguins monogame dieren zijn. Mooi niet na een paar seizoenen gaan ze uit elkaar en zoeken ze een nieuwe partner. Niet zo vreemd, als je als man een paar keer bent verlaten om een paar maanden in de snijdende kou op een ei te passen terwijl je vrouw lekker aan het eten is dan is het logisch dat je op zoek gaat naar een ander. Ik snap dat best. De ironie wil dat het jaar daarop met de nieuwe relatie precies hetzelfde zal gebeuren. Stel je eens voor hoe de gesprekken zullen zijn daar op die poolvlakte, duizenden verlaten mannen, opgescheept met ei. Ze laten denk ik geen spaan heel van hun vrouw. Tsja, mannenpraat.

Sla mij niet dood

Bij deze even een verzoekje van de kleine wespenbok, sla mij niet dood. Ik lijk in alles op een wesp maar ik ben het niet. Ik prik jullie niet dus laat mij alsjeblieft lekker rondvliegen.

Ik doe een wesp na zodat andere dieren mij niet opeten, ik heb dezelfde kleuren als een wesp, ik beweeg me net zo druk als een wesp en ik vlieg zelfs op dezelfde manier. Dit is allemaal om maar zo goed mogelijk op een wesp te lijken. We noemen dit mimicry. De betekenis van mimicry is dus het verschijnsel dat de ene soort lijkt op een andere, niet verwante soort en daar voordeel van heeft. Het is dus een typisch gevalletje van misleiding in de natuur. Dat werkt prima maar jullie mensen hebben de neiging om mij met een vliegenmepper achterna te zitten en soms zelfs met een elektrisch tennisracket. Dat doet echt zeer.

Als je goed zou kijken zie je dat ik geen angel heb. Ik leef voornamelijk van stuifmeel dus bloed heb ik niet nodig. De vrouwtjes van mijn soort eten af en toe een ander insect, dat is omdat ze voor de eitjes extra voedingsstoffen nodig hebben. We leven in Europa, klein Azie en Rusland.

Nog even over mijn naam, kleine wespenbok. Dat stukje van wesp snappen jullie inmiddels wel denk ik. Bok slaat op mijn familie, ik ben familie van de boktor. Vandaar dus mijn naam kleine wespenbok

Ik hoop dat we de komende zomer vreedzaam met elkaar om kunnen gaan.

Met vriendelijke groet,

kleine wespenbok

Clownvis is transsexueel

foto: knowhimonline

Vandaag weer een schokkende ontdekking gedaan, Nemo is transsexueel. Niet alleen Nemo hoor, alle clownvissen zijn dat en ze pesten elkaar daar dus niet mee. Zoals je waarschijnlijk wel weet woont een clownvis in een anemoon. Vaak wonen er zelfs wel meer clownvissen in één anemoon en dat zijn allemaal mannetjes, op één na. Lijkt mij als vrouw een prima situatie. Alleen het grootste mannetje mag het vrouwtje bevruchten. Maar nu komt het bizarre: als het vrouwtje komt te overlijden dan zal het grootste mannetje veranderen in een vrouwtje en zal een ander mannetje een groeispurt krijgen en dan hebben we dus weer een nieuw koppeltje. Geen gedoe met het zoeken naar een nieuwe partner, je gaat gewoon verder met je voormalige concurrent. Als het grootste mannetje dood gaat dan schuiven de mannetjes allemaal een plekje op.

Voor vrouwelijke clownvissen gaat size matters dus echt wel op. Ze hebben geen datingsites nodig waar je allemaal profielen moet invullen, ze gaan gewoon voor het grootste mannetje en de ukkies hebben domweg pech. Kennelijk kijken ze niet naar of ze leuk bij elkaar passen, of ze goed kunnen lachen samen en of ze dezelfde hobby's hebben. De vrouwtjes hebben maar één tool nodig om hun partner te vinden, een meetlint.

stokstaartje heeft ingebouwde zonnebril

Image by 19digital53 via FlickrEen stokstaartje is een bijzonder leuk beestje. Hij ziet er guitig uit, leuk koppie en zijn houding als hij op wacht staat ziet er ook heerlijk eigenwijs uit. Geen wonder dat hij in de dierentuin een van de publiekslievelingen is. De meeste stokstaartjes wonen niet in een dierentuin maar in Zuid-Afrika, Botswana, Zimbabwe en Mozambique.

Stokstaartjes hebben verder 2 bijzondere features:
Ze hebben rond de ogen een circel van donkere haartjes die als een zonnebril werkt. De zwarte haren rond de ogen absorberen het zonlicht zodat het niet in de ogen weerkaatst wordt. Een ingebouwde zonnebril dus.
Op hun buikje hebben ze vrij weinig haar. Als ze het koud hebben gaan ze dus met hun buik naar de zon staan om zich lekker op te warmen. Als ze het wat warm krijgen gaan ze naar hun koele hol onder de grond en daar gaan ze met hun buikje op de koele grond liggen. 's Nachts moeten ze wel opletten dat ze tijdens hun slaap niet teveel afkoelen, ze lossen dat op door een stapeltje te maken, ze liggen dus op elkaar. Ik heb nog niet kunnen achterhalen hoe ze beslissen wie er onderop moet.

Fijn hangbuikzwijn

foto: Harald_

Net een stevige maaltijd achter de kiezen dus het dier wat in me op komt voor de blog van vandaag is het hangbuikzwijn. Even googelen en ik kom er achter dat het beestje veel in Vietnam en China voorkomt. Gezien de foto lijkt een uitleg over de naam me overbodig. Een hangbuikzwijntje weegt ongeveer 65 kilo en kan 50 a 60 cm hoog worden. Meer weten? zie Wikipedia

Onderaan deze pagina staat iets intrigerends... In de Verenigde Staten is het hangbuikzwijntje een populair hobbyvarken (men noemt hem daar Potbellied Pig). Sommige fokkers proberen hem steeds kleiner te fokken, onder meer door de dieren te weinig te voeden. Er bestaan daardoor volwassen minihangbuikzwijntjes van 12 tot 25 kilo. Dit gaat echter ten koste van de gezondheid van de dieren, en deze praktijk wordt niet onderschreven door de Amerikaanse Potbellied Pig Association die een gedragscode heeft ontwikkeld voor Noord-Amerikaanse fokkers.

Hoe kan het toch zijn dat men in een land waar 66% van de bevolking te dik is uitgerekend hangbuikzwijntjes op dieet moeten? Nieuwsgierig als ik ben toch even verder zoeken naar Potbellied Pig ... Ik stuit op een fansite.... Wat je daar kan kopen voor je hangbuikzwijn is echt niet te geloven: Zonnebrandspray, een complete range aan shampoo, conditioners en andere spullen om je zwijntje te voorzien van een mooie glanzende vacht, compleet met aloe vera. Zijn ze helemaal gek geworden daar?
Ik kan me voorstellen dat je me niet serieus neemt, check het zelf maar.

Wat ben ik blij met Stichting Wakker Dier, in Nederland hebben de verkiezing van de mooiste modderpoel. De modderpoel van biologische varkenshouderij De Jofrahoeve voldoet aan alle wetenschappelijke criteria voor een ‘perfecte poel’ en wint daarom de prijs Mooiste Modderpoel 2010.

Goby en zijn beste vriend, de garnaal

Image by Daniel, Daniel Kwok via Flickr De Goby lijkt een vrij stom visje... hij heeft geen mooie kleur, is niet groot, en zit vaak een beetje doelloos op het zand. Toch is hij wel heel bijzonder. Hij woont samen! Het aparte is dat hij samenwoont met een heel ander diertje, de garnaal. Ze hebben het heel gezellig samen en ze hebben de taken netjes verdeeld. De garnaal kan waanzinnig goed graven, hij maakt het twee-persoons holletje waarin ze samenwonen. Ook het onderhoud van het hol, en dat vraagt heel veel tijd, komt volledig voor rekening van de garnaal. De garnaal heeft echter ook zo zijn mindere punten, hij is zeer slechtziend. Gelukkig komt daar het sterke punt van de Goby om de hoek kijken: hij kan prima zien. Als er gevaar is dan geeft hij de garnaal een seintje dat hij even moet stoppen met graven en ze zoeken samen de beschutting op van het hol. Tijdens het wachthouden komt er zo nu en dan een lekker hapje voorbij. De Goby pakt het hapje en is zo vriendelijk om het met zijn vriend de garnaal te delen. Ach, wat een leuk stel is het toch. Symbiose is zo mooi. Misschien moeten wij mensen iets meer kijken naar hoe dieren in staat zijn om met hun tekortkomingen om te gaan.

Fantastische Beesten - The kick-off

Tsja, ik zal vast niet de eerste zijn met een weblog over dieren. Toch zijn er redenen genoeg om toch nog een blog toe te voegen aan de lijst. Ik merk aan mezelf dat dieren een stuk leuker worden naarmate je er meer van weet. Natuurlijk kunnen dieren ook vertederen, troosten en je aan het lachen maken. Dat laatste is niet onbelangrijk! Zoek je veel diepgaande informatie over dieren, dan zit je hier verkeerd. Ik probeer in een kort verhaaltje iets leuks over een dier te vertellen, dat kan zomaar een beest zijn, een dier dat ineens actueel is maar het verhaal zal altijd luchtig, soms cynisch en meestal grappig zijn.

Veel leesplezier en schroom niet om een reactie achter te laten.